Z DNIA NA DZIEŃ, Z TYGODNIA NA TYDZIEŃ

Już tyle było tych grudni…

Anna Krasuska

Już tyle było tych grudni, że kiedy przychodzi kolejny, jestem przekonana, że nic, ale to nic nie może mnie zaskoczyć. To, co mogłoby się stać, po prostu się staje: temperatura spada, a kiedy spada za bardzo szczęka mi szczęka. Wtedy odgradzam się czapką nasuniętą na czoło i szalikiem podciągniętym po usta, zostawiając wąski pasek twarzy – mniej więcej taki, jaki Zorro zasłania maską. Inni też tak robią i chodzą po ulicy zamaskowane ubrania.
Nowo-twory zimy.
Ja, dla jeszcze większej niepoznaki, wtapiam się w tło szarozielonymi, ciemnymi kolorami, bo
i mnie mniej wtedy,
i znaki prawdopodobnego zabrudzenia nie rzucają się tak bardzo w oczy.

Czytaj więcej: Już tyle było tych grudni…

„Obrona przypadku. Teksty o prozie 2” Janusza Drzewuckiego

Leszek Żuliński

PAN OD PROZY

Pamiętacie wiersz Herberta pt. Pan od poezji? Takim „panem od prozy” jest obecnie Janusz Drzewucki. Tę schedę przejął – jak mi się wydaje – od Henryka Berezy.
Drzewucki, wieloletni autor i redaktor miesięcznika „Twórczość”, to solidny i kompetentny autor. Jeśli doczekasz się jego recenzji ze swojej książki, to skrzydła ci urosną. A wokół Drzewuckiego rośnie autorytet, i to wielce zasłużony. Jest on obecnie, obok Leszka Bugajskiego, jednym z nielicznych znawców bieżącej prozy (choć od poezji też nie stroni).

W tym zbiorze Janusz zajął się m.in. takimi autorami, jak Iwaszkiewicz, Domino, Kapuściński, Konwicki, Łoziński, Pilch, Stempowski, Varga… A więc, jak widać, to spectrum jest szerokie. A przy tym solidne, bo Drzewucki inaczej nie umie. Tu zaznaczę, że opublikowane tu teksty gromadziły się autorowi przez lata.
Nie będę w tej recenzji po kolei omawiał co ważniejszych tekstów, bo – po pierwsze – wszystkie są ważne, a – po drugie – chcę pokazać raczej wyżej wspomnianą solidność i kompetencje Drzewuckiego oraz jego „ścieżki” krytycznoliterackie.

Czytaj więcej: „Obrona przypadku. Teksty o prozie 2” Janusza Drzewuckiego

„Tam jesteś, gdzie cię pragną ludzie”. Obraz Boga w poezji Zbigniewa Jankowskiego

Agnieszka Kołwzan

Zbigniew Jankowski, urodzony w Bydgoszczy w 1931 roku, nazywany bywa jednym z najznamienitszych nestorów polskiej poezji współczesnej [1]. Od debiutu, jakim był zbiór miniatur lirycznych Dotyk popiołu (1959), aż do najnowszej książki Biała przędza (2014) opublikował ponad trzydzieści tomów poezji.
Aktywność twórcza Jankowskiego obejmuje jednak nie tylko lirykę, jej autor bowiem pisał także: teksty krytycznoliterackie, autobiograficzne, antologie, ponadto zajmował się: dziennikarstwem radiowym, kierowaniem domami kultury oraz zakładaniem grup poetyckich, z których najbardziej znaną była Kołobrzeska Grupa Poetycko-Plastyczna Reda [2]. Bogata znaczeniowo twórczość Jankowskiego interpretowana jest zarówno w marynistycznym, metafizycznym jak i religijnym kontekście. Wszystkie te trzy obszary, nacechowane silną obecnością wątków autobiograficznych, splatają się ze sobą, tworząc interesującą historię doświadczania wiary.
Wiara w Boga nie jest jednak w twórczości Jankowskiego wartością stałą. Podlega bowiem przemianom, przekazując zarówno w prozie jak i poezji obraz ewolucji postrzegania Najwyższego [3].

Czytaj więcej: „Tam jesteś, gdzie cię pragną ludzie”. Obraz Boga w poezji Zbigniewa Jankowskiego

Konkurs Poetycki im. A. Świrszczyńskiej „Książkowy debiut poetycki”

Organizatorem konkursu im. Anny Świrszczyńskiej jest Wydział Kultury i Dziedzictwa Narodowego Urzędu Miasta Krakowa. W konkursie mogą wziąć udział autorzy, którzy nie wydali samodzielnej książki poetyckiej.

Na adres Organizatora należy przesłać zestaw wierszy opatrzony tytułem. Tematyka dowolna. Organizatorzy nie określają liczby wierszy w zestawie. Utwory nie mogą być wcześniej publikowane w formie książkowej.

Nagrodą jest profesjonalne wydanie zgłoszonego do konkursu tomiku wierszy, spotkanie autorskie i promocja tomiku podczas 9. edycji NOCY POEZJI.

Czytaj więcej: Konkurs Poetycki im. A. Świrszczyńskiej „Książkowy debiut poetycki”