Z DNIA NA DZIEŃ, Z TYGODNIA NA TYDZIEŃ
Biennale Malarstwa Bielska Jesień 2021
Organizatorem konkursu jest Galeria Bielska BWA.
Konkurs skierowany jest do absolwentów wyższych szkół artystycznych, a także malarzy (osób pełnoletnich) nieposiadających dyplomu uczelni artystycznych, ale legitymujących się aktywnością twórczą i dorobkiem.
Do konkursu należy zgłosić trzy prace w dowolnej technice malarskiej, powstałe w latach 2019–2021. Format prac jest dowolny, z zastrzeżeniem, iż krótszy bok każdej pracy nie może przekraczać 200 cm.
Konkurs jest dwustopniowy. W I etapie jury wybiera prace na podstawie zdjęć przesłanych przez uczestników za pośrednictwem formularza zgłoszeniowego. W II etapie jury kwalifikuje prace na wystawę pokonkursową na podstawie nadesłanych oryginałów.
Opłata za udział w konkursie wynosi 70 zł.
Zgłoszenia będą przyjmowane od 1 lutego do 15 marca 2021.
Poznańska Nagroda Literacka 2021
Organizatorami i fundatorami Nagrody są są Miasto Poznań oraz Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Poznańska Nagroda Literacka przyznawana jest za wybitne osiągnięcia w dziedzinie literatury. Pod pojęciem „literatury” kryje się twórczość poetycka, prozatorska, dramatopisarska, przekładowa, eseistyczna, reportażowa, popularyzatorska o nietuzinkowych walorach artystycznych.
Nagroda jest przyznawana w dwóch kategoriach:
1) Nagroda im. Adama Mickiewicza za wybitne zasługi dla polskiej literatury i kultury. Laureat otrzyma 60.000 zł.
2) Stypendium im. Stanisława Barańczaka w wysokości 40.000 zł dla twórcy w wieku do 35 lat za znaczący, innowacyjny dorobek w dziedzinie literatury, humanistyki, popularyzacji kultury literackiej.
Kandydatów do Nagrody mogą zgłaszać: 1) członkowie Kapituły; 2) przedstawiciele środowisk naukowych; 3) przedstawiciele instytucji kulturalnych; 4) przedstawiciele władz samorządowych; 5) przedstawiciele organizacji pozarządowych; 6) przedstawiciele mediów patronujących Nagrodzie; 7) inne podmioty.
Notatki na marginesach (42)
Bartosz Suwiński
KOTLINA. PERKUNY
1.
Autobusowa wiata zawiana liśćmi. Liściaste kopce z luftami, w korzennych granicach wierzby. Nalanej w butle. Obok krzyża zostawiony samochód, z podniesioną maską. Dzięcioł stuka o pień dębu. Czerwony kubrak w natarciu. Wysoce zjadliwa grypa ptaków. Obszar zagrożony. Z nornicą w klinczu, na poszyciu miedzy. Pianie koguta blisko, u dalekich ludzi. Butelki i puszki – noworoczne nowalijki. Na progu byłem wczoraj, u progu dziś. Szeroką skibą zaorane pola i pieńki – nie rosną, nie obumarły, są pamięcią dla naczyń z drzew. Klucz przylotu, albo odlotu. Idziemy ciągle tam, gdzie nas nie ma i to jakieś pocieszenie. Potem ci o tym opowiem.
2.
Rozmawiam z K. w pierwszy dzień nowego roku. „Życzmy sobie chwili na tym urwanym kawałku czegoś, co nazywamy ziemią”. I Ł: „Nie chcę być tam, gdzie byłem, nie chcę być tam, gdzie jestem. Pocieszenie to słowo wymagające poświęcenia”. Cmentarny ptak twardy jak grunt. „Żółty lament ulicy, gdzie nie chodzi nikt. / Bije trwoga żaglami o codzienność szyb” (Krzysztof Kamil Baczyński). I zawodzą pieśni, o 21.00, codziennie, podnoszę czoło na dzwon.
3.
Pomazane wapnem pnie czereśni. Kolonie wróbli po krzakach. Tu i ówdzie szpak, razem z nimi w przysiadzie. Puste gniazda we wszystkich lichych szpalerach. Dwie kaczki na zielonym wozie wypchanym słomom, skubie źdźbła. Czarny kundel w białe łaty śpi na balocie. Kury dziobią między rajkami. Dwóch tnie na krajzedze deski, jeden bije gumowym młotkiem w żelastwo, a jeszcze inny stoi przy gnojowniku i sika. Czuć w powietrzu kiszonką, całość sklepienia wieńczy gołębnik. Mierzwa upchana przy kuprach. Pomylona chodzi po podwórku i rysuje figury swojej utraty. Ma bardzo tanie buty. O takich się mówi, że są z najniższej półki. Co tam jeszcze znajdziesz?
„Żywioły” Macieja Mazurka
Leszek Żuliński
POETA WYSOKIEJ KLASY
To jest tomik, który powinni przeczytać wszyscy poeci. Od razu zacytuję Wam wiersz pt. O konieczności poezji. Oto on: Żeby pisać poezję trzeba wierzyć / W konieczność pojawienia się czegoś / Co zaistnieć musi / To jedyny sposób aby ubarwić ten padół łez / I dać się ponieść muzyce bez której nie ma / Transkrypcji obrazu na język szybki celny nieomylny / Choć przeważnie nie jest to konieczne / Choć przeważnie nie jest to w ogóle możliwe.
Ma ten zbiór poetycki 64 strony, ale od razu rzuca się podczas lektury powracanie do „poetyckości”. Ona jest – ta poetyckość – tu wpisana, jakby wręcz zmuszała Autora do pisania.
Oto wiersz pt. Wyznanie: Jestem polskim poetą / Uświadamiam to sobie / Jakbym dotąd trwał / W pół-mroku pół-śnieniu // Byłem nieświadom / Czego ode mnie żąda ojczyzna / Nie wiedziałem jakie to ważne / Dla spokoju ducha / Gdyż zbliży się kres // To dziwne a zarazem oczywiste / Ten związek między spokojem a służbą / Bez pytania na co to komu / ten związek między spokojem a służbą.
Służba poetycka?
Tak, zdarzało mi się znać kolegów, którzy tylko poezją żyli. Cała reszta to był „zwyczajny dodatek”.
Bogdan Zdanowicz – Wiersze
TARKA
nie zdążyliśmy się nagadać
choć było obiecane
nie zdążyliśmy się pogodzić
choć nie było kłótni
nie zdążyliśmy się pożegnać
choć było spotkanie
jeden spacer po Starym
i Nowym Mieście
gdzie zapach kiszonej kapusty
w bramie kamienicy na Freta
uczłowieczył to miasto
Jej Próżna jest teraz
bardziej próżna
(pamięci Magdy Tarasiuk)
Więcej artykułów…
Książki Latarni
(zakładka w trakcie opracowania)
