Z DNIA NA DZIEŃ, Z TYGODNIA NA TYDZIEŃ
Międzynarodowy Konkurs na Ekslibris
Organizatorem konkursu jest Miejska Biblioteka Publiczna w Gliwicach. Konkurs jest adresowany do osób pełnoletnich.
Celem konkursu jest przegląd i prezentacja osiągnięć w dziedzinie ekslibrisu w zakresie klasycznych metod graficznych, jak i z uwzględnieniem nowych technologii. Można nadsyłać prace nawiązujące do tradycji ekslibrisu, podkreślające związek z książką w każdej formie (drukowanej i elektronicznej) oraz wskazujące indywidualne przeznaczenie (dla osoby, instytucji) lub kommemoratywne (poświęcone pamięci osoby nieżyjącej).
Każdy uczestnik może zgłosić do konkursu dowolną liczbę ekslibrisów z lat 2015-2018. Prace mogą być wykonane w dowolnej technice graficznej.
Małopolska Nagroda Poetycka „Źródło"
Organizatorami konkursu są Centrum Sztuki Mościce – Instytucja Kultury Województwa Małopolskiego oraz Gminny Ośrodek Kultury w Borzęcinie. Konkurs ma zasięg ogólnopolski. Jest adresowany do osób pełnoletnich.
Konkurs literacki pn. Małopolska Nagroda Poetycka „Źródło” ma charakter ogólnopolski i skierowany jest do poetów jeszcze nieznanych bądź mało znanych oraz debiutantów. Idea konkursu ma związek z ważnymi pytaniami: kim jesteśmy, dokąd idziemy, jak siebie jako Polaków oceniamy, z jakich źródeł wynika nasz system wartości, co jest w nim istotne i ważne. Chcemy zachęcić do szerszej refleksji poetyckiej związanej z pojmowaniem wolności oraz odpowiedzialności za naszą wolność indywidualną i zbiorową. Do refleksji nad patriotyzmem, polskością i uniwersalizmem, wrażliwością na piękno rodzimego krajobrazu, empatycznym odczuwaniem bogactwa duchowego innego człowieka. Topos domu rodzinnego, motyw dzieciństwa, prawda o współczesnych dramatach ludzkich, temat ziemi, ekologii, etos pracy, odkrywanie siebie samego dla siebie – to tylko niektóre tematy do podjęcia i przetransponowania na język poezji.
Oko
Marian L. Bednarek
Powiększonym okiem przyszłości patrzę na moje oko ześlizgujące się po ścianach zamalowanych horyzontalnymi beżowymi liniami, z pewnością dla pokrzepienia wszelkiej maści chorowitków, albowiem sceneria ta wykwitła jak kwiatki geometrii na oddziale neurologii w pewnym małym miasteczku. Wygląda jak abstrakcyjny płotek, który w takich miejscach zastępuje ten całkiem realny, ze sztachet, przy którym z napotkanym sąsiadem nieraz się gawędziło o tym lub owym.
Oko niczym zbieg szpitalny w realnej piżamie pomyka po okolicznych zakamarkach miasteczka. Jest zima, koniec grudnia. Ludzie w głowach już mają sylwestrowo. A ja tu obserwuję zbiegi oka, zbiegi czasu, oka przyszłości, które z kolei obserwują mnie jak małpeczkę Darwina, zwiniętą w łóżeczku białym jak pytanie o sens śmierci gatunku ludzkiego. Sierść mam poczochraną trochę, bo nerwy są jeszcze na miejscu, ale nie dałbym sobie ręki uciąć, że się na nich znam. Na pewno coś knują – jak znam prawdziwe życie. No i wpadłem w pułapkę, bo ja nie znam się na życiu. To życie zna się raczej na mnie, trzyma mnie w garści i robi ze mną co chce, czasami nawet szmatę. Tak czy siak, życie mną rządzi.
Notatki na marginesach (9)
Bartosz Suwiński
Trzy poematy. Trzy rzeki, których wody przekraczamy. Ba! – w tym tekście Kass piszę o życiu i demonach Gałczyńskiego. To zwyczajnie przejmujący poemat o losach poety, którego życie dzieliło się na etapy euforii przeplatane głęboką depresją. Choroba dwubiegunowa, cierpienie uśmierzane alkoholem i wyrastająca z tych doświadczeń czysta liryka, są opisane w sposób niezwykle czuły i pełen zrozumienia dla pogmatwanych wyborów poety targanego wieloma zjawami:
wiosną i jesienią diabeł w jego głowie
uprawia czarny ogród depresji
latem i zimą Bóg zakłada mu za lewe
i prawe ucho kwiat hipomanii*
Poemat rozwija się stopniowo, meandruje, język płynie szerokim korytem, słowa kleją się do siebie jak zakochani po kilku winach. To wersy o artyzmie, o cenie jaką się płaci za nadwrażliwość, za widzenie pełne i peryferyjne, za wierność własnej artystycznej, drodze. Idzie o to aby „dotknąć ścianę / w którą jest wbity / ćwiek mojej duszy” – mógłby powiedzieć autor Modlitwy do Anioła Stróża.
„Ja de” Aleksandry Zińczuk
Leszek Żuliński
UWAGA! CIEKAWY DEBIUT!
Zachęcam was do odwiedzenia witryny Warsztaty Kultury (https://www.warsztatykultury.pl). Spirituską-movenską (ładnie to spolonizowałem?) jest tam Aleksandra Zińczuk – osoba jeszcze młoda, energetyczna, świetnie wykształcona, kreatywna… Głowę daję, że minie jeszcze trochę czasu i stanie się ona kimś znanym. Myślę, że w niektórych kręgach już jest. A w swoim Lublinie już zapewne wyrosła na postać wielce cenną.
Ja – niestety – dowiedziałem się o jej istnieniu dopiero teraz i, jak to się mówi, „jestem pod wrażeniem”. Pani Aleksandro, ma Pani fana!
Tomik pt. JA DE wygląda mi na debiutancki. A skoro został wydany w sopockim Toposie, to też sporo znaczy. Innymi słowy, ta nieznana mi dotąd autorka zaimponowała mi tym wszystkim, o czym się na jej temat dowiedziałem.
Więcej artykułów…
Książki Latarni
(zakładka w trakcie opracowania)
