Z albumu wierszy na Boże Narodzenie

NOVALIS

Tam na wschodzie ognie brzasku,

Siwy czas się młody stał;

Z barwnej łuny, źródła blasku

Mocny i głęboki haust!

Dawnych tęsknot święte potwierdzenie,

Słodka miłość, boskie objawienie!

Schodzi oto już na ziemię

Wszystkich niebios szczęsny Syn;

Pieśnią powiał i tworzeniem

Wokół ziemi życia wichr,

Pędzi w nowy płomień wiecznie czysty

Wszystkie rozproszone z dawna iskry.

Wszędzie już powstaje z grobów

Nowe życie, nowa krew.

By stanowić nowy pokój,

Śmiało wnika w życia bieg;

W środku stoi i z pełnymi dłońmi

Miłosiernie słucha każdej prośby.

Niech łagodne te spojrzenia

Ogarniają twoją duszę,

Od wiecznego jego szczęścia

Poczuj siłę wielkich wzruszeń.

Niechaj wszystkie duchy, serca, zmysły

Zaczną nowy taniec uroczysty!

Ujmij szybko jego dłonie,

Zapamiętaj jego twarz,

Zwracaj się do niego godnie,

By cię skrzepił jego blask.

Jeśli całe mu okażesz serce,

Jak małżonka wierna twoim będzie.

Już się teraz stała nasza

Boskość, co nas często trwoży.

Siejba sypie się niebiańska

Od południa do północy.

Spraw, abyśmy w boskim tym ogrodzie

Oczekiwać mogli kwiatów co dzień.

Pieśni duchowne, 1799–1800. Przekład z tomu Hymny do nocy (i inne wiersze), który ukaże się wkrótce w Oficynie Wyd. Aspra-JR.

RAINER M. RILKE

Są tak cudowne białe noce,

Gdy się ziemia srebrem stała,

A jedna gwiazda tak migoce,

Jakby pasterzom wskazywała

Do dzieciątka Jezus drogę.

Jak obsypane diamentowym pyłem

Rzeki i pola się jarzą,

A serca, w jawny sen spowite,

Bezgraniczną żyją wiarą,

Która cicho cuda czyni.

Ze zbioru Traumgekrönt (W koronie ze snu), 1897. Przekład z przygotowywanego wyboru wierszy młodzieńczych Rilkego.

Przełożył Andrzej Lam

• Prev
• Next