***(Omijam zamglone pola...), Jezioro Brdowskie, Lato w Dobrosołowie, ***(Głodnymi traktami...)
Stefan Rusin
***
Omijam zamglone pola,
zimną szczelinę lasu.
Popieli się śnieg.
Kos uparcie uderza dziobem w suchą nawłoć.
Porzucone pnie kruszeją w ciemnej
gęstwinie.
Wzmaga się witalność świetlika
i kaliny. Słońce otwiera gościniec,
sypie czystym światłem.
Koparki miażdżą korzenie skrzypów
i goryszy.
Dźwigi ustawiają fragmenty mostu
nad rzeką Wartą. Ziarna piasku
i obłoki cementu tworzą w powietrzu
wysoką zasłonę.
Spięte przęsła bezszelestnie zbliżają się
do starego Konina.
Solidne filary niebawem
połączą brzegi naszych zaniedbanych uczyć.
JEZIORO BRDOWSKIE
Oświetlone łuczywami. Rozśpiewane
przez aniołów plebana Jakuba, przez braci domu
zakonnego paulinów. Na stołach nie brakuje wina i mięsa.
Matka Boża Zwycięska w przyklasztornym kościele
strzeże porządku duchowego. Urzędnicy zapewniają:
zbudujemy łaźnię, szkołę, jatki, ratusz, warsztaty
sukiennicze. Nie będzie pożarów.
Spowiednik czyści sumienia parafianom. Ojciec
Andrzej pisze dzieła ascetyczne. Kopista Dionizy
gromadzi korespondencję do dziejów regionu.
Już ponawia się starania o odzyskanie przywilejów
kościoła. Ojciec Gottwald będzie leczyć ludzi.
Bojaźń boża nie zaszkodzi nikomu. Braterstwa
Miłosierdzia i Różańca zadbają o samopoczucie
zawiedzionych.
Łuczywa gasną. Cichną fale jeziora.
LATO W DOBROSOŁOWIE
Gospodarstwo babci pozostało bez maszyn.
Bez psa, krów, koni, świnek i kur.
Na cmentarzu jest grób wujka, babci, dziadka.
Kuzyni polokowali się w miastach.
W pozostawionym przez nich domu
mieszka ciocia Teresa.
Spłonął parafialny kościół.
Już nie kąpię się w przytuckim jeziorze.
Nie wiążę w snopki skoszonego zboża.
Nie szukam grzybów w lesie.
Co roku lato jest gorące.
Przyjeżdżam do cioci i odwiedzam groby.
***
Głodnymi traktami
nie chodzi zuchwała miłość.
Milknie w oczeretach
głos tracza.
Uciekają pracowite gile.
Zostały tylko nie strawione resztki
ze śpiewającego krajobrazu.
Latarnia Morska 2 (6) 2007
