Z DNIA NA DZIEŃ, Z TYGODNIA NA TYDZIEŃ
Gęsie pipki z farfelkami
Jerzy Żelazny
Coś mnie podkusiło, żeby pisać o gęsiach. Nie wiem, czy nie zawinił Stanisław Barańczak i jego pastisz epigramatu Reja, w którym zamiast gęsi pojawia się słoń, jakby poeta chciał w prześmiewczy sposób unaocznić albo uzasadnić powiedzenie Żeromskiego (w Przedwiośniu) Słoń a sprawa polska. Albo też uczynić słonia wiernym przyjacielem Polski, gdyż Barańczak powtykał słonie w znane polskie wiersze. A zaczął od Reja właśnie i słynne Rejowe powiedzenie o Polakach, iż nie gęsi, iż swój język mają, w pastiszu Barańczaka tak brzmi:
Niechaj narodowie wżdy postronni znają,
Iż Polacy nie słonie i swe trąby mają.
No więc zamiast gęsi słoń, oczywiście z trąbą, bo jak inaczej? Ale ja jednak o gęsi poważnie, uważam bowiem, że gęś ważniejsza niż słoń, chociaż słoń wielkością gęś przerasta wielosetkrotnie. Nie zawsze jednak to co wielkie jest ważniejsze od tego co małe.
Ogólnopolski Konkurs na Autorską Książkę Literacką
Organizatorem konkursu jest Miejska Biblioteka Publiczna im. Cypriana Kamila Norwida w Świdnicy. Konkurs jest adresowany do osób pełnoletnich.
Każdy autor może zgłosić do konkursu jeden projekt autorskiej książki literackiej, np. tomik poetycki, powieść, zbiór opowiadań.
Gatunek literacki i tematyka utworu mogą być dowolne.
W konkursie biorą udział wyłącznie ilustrowane projekty książek. Twórcą ilustracji może być autor książki lub inna osoba.
Read more: Ogólnopolski Konkurs na Autorską Książkę Literacką
Victoria, victory (2)
Małgorzata Skałbania
dni następne
W wiadomościach podano, koniec jesieni. Zniknęły kwiaty białej róży w ogrodzie. Gardening oznacza patrzenie na ogród. M1 I M2 siedzą przy słodkim Pachelbelu w konserwatorium, w stylu wiktoriańskim, każda ma swoja lekturę. Od czasu, do czasu spoglądamy na ogród.
południe
Rysuję w lesie. Siadam przed długim tunelem. Obserwuje czarne sylwetki przechodniów, które wychodząc po drugiej stronie nagle stają w silnym świetle. Niezależnie od koloru ubrań, wszystkie postacie widzę tam w bieli. Podchodzi do mnie młody człowiek. Przeprasza, mówi, że nieopodal musi ścinać stare drzewa, być może hałas piły będzie mi przeszkadzać. Stawia daleko za mną trójkąt: na białym tle czarna postać przekopująca łopatą ziemię, napis pod spodem: tree cutting. Słyszę za plecami pile, ale kończę spokojnie mój tunel w sepii.
południe następne
Pytam M 1 na jaki lunch ma ochotę. Pokazuje kupione w supermarkecie jarzyny: ziemniaki Król Edward-najlepsze do pieczenia, zapakowane w plastikową flagę angielską, kalafior otulony krzyżem królestwa, słodkie pietruszki, seler podobnie.
Nie wiem jaki jest stosunek Anglików do rodzin królewskich? Czy Edward abdykując dla romantycznej miłości zasłużył by kojarzono go z dobrze upieczonym kartoflem?
„Topos” nr 5/2018
Piąty tegoroczny numer sopockiego dwumiesięcznika literackiego „Topos” liczy 200 stron. Przy bieżącym wydaniu znajdziemy dwa nowe zbiory wierszy: Artura Grabowskiego Ładne kwiatki oraz Macieja Bieszczada Kołatanie. Nadto płyta CD z wierszami poetów Topoi (W. Gawłowskiego, K. Kuczkowskiego, W. Kudyby, W. Kassa, J. Jakubowskiego, P. Dakowicza, A. Glenia i A. Nowaczewskiego) czytanymi przez Andrzeja Mastalerza i Andrzeja Seweryna. A numer otwiera materiał tyczący ORFEUSZA – Nagrody Poetyckiej im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego za najlepszy tom roku 2017, przyznany Joannie Kulmowej za tom 37. Opublikowano też laudacje finałowej piątki, w której – obok J. Kulmowej – znaleźli się Bogusław Kierc (za tom Jatentamten), Jerzy Kronhold (z tom Stance), Krzysztof Kuczkowski (za tom Ruchome święta) oraz Piotr Szewc (za tom Światełko). Autorami laudacji byli Bronisław Maj, Janusz Drzewucki (wypowiadający się też o laureacie ORFEUSZA MAZURSKIEGO, którym zastał Michał Książek za tom Północny wschód), Jarosław Ławski, Antoni Libera oraz Teresa Tomsia.
Co jeszcze w numerze? Między innymi:
„Awantury nie będzie” Hanny Dikty
Leszek Żuliński
TRUDNA MIŁOŚĆ, TRUDNE ŻYCIE
To już czwarta książka Hanny Dikty. Jak na razie remis, bo Hania do tej pory wydała dwie książki prozatorskie i dwie – łącznie z tą nową – poetyckie. Moim zdaniem świetnie sobie radzi w obu tych rodzajach. Oby ta „dwupolówka” jej się nadal wiodła.
Najnowsza książka Hani nosi tytuł Awantury nie będzie. Ukazała się w poznańskim Wydawnictwie Font, któremu patronuje Łucja Dudzińska. Oto jej kilka słów ze skrzydełka okładki: Śmierć i miłość – dwa pojemne, odwieczne tematy – istotne, jątrzące, wiekuiste. „Awantury nie będzie” to druga książka poetycka Hanny Dikty, znanej powieściopisarki. Autorka nie boi się pokazać swojego prawdziwego oblicza, zarówno jako poetka i córka. Tom dostarcza niespodziankę, dwa w jednym – chłodne, zdystansowane, konkretne wiersze kontra sentymentalizm dziennika w postaci listów do matki… To jedna z takich zachęt na skrzydełku książki, po której nie chce się pisać recenzji, bo Łucja trafiła w sedno. Ale postaram się, bo o Dikcie mam dobre zdanie już od czasu jej debiutu.
More Articles ...
Książki Latarni
(zakładka w trakcie opracowania)
