Notatki na marginesach (11)

Категория: z dnia na dzień Опубликовано: 13.07.2018 Печать E-mail

Bartosz Suwiński

HUBKA

                             Dla Sebastiana Mikosia

Stoi sam z kroplami deszczu.
Nikt nie niepokoi przestrzeni.
Pod spaloną wypasa owce. Parzy czaj.
W chatce czeka świeca, porwany knot.

Noc Kupały mokra w gruncie.
Zbita w ziemi. Ale do grani kieruje kroki.
Ścieżka wydeptana obojętnością,
pojednaniem szypułki z pestką.

Podkłada polana, świerczy próchno.
Grabieją dłonie. Trawa nasiąka wodą,
cembrowina rdzą. Chwieje się stołek,
dopala gromnica, kolana strzykają.

Na ścianie Madonna, chłodna, pobielana,
modlitwa żarliwa. Nawałnica nieustępliwa,
harda, pojednana. Atoli, przeczesała
włosy wyłamanym grzebieniem, aliści jedynym.

Dorożka wjechała na grys, piasta pęka,
kamienie lecą spod kół. Konie zaplątane
w chomąta. Noc długa, droga daleka.
Ustał deszcz, owce wróciły na skarpy.

Potok posrebrzał od łusek,
kręgi zwarte i w szyku, woda spływa
kaskadą w pląsy, zwidy, mary, kostuchy,
bryzgi, refleksy, rytmy i rymy, transy i bity.

Ogień dogasa jak czyjaś wiara,
powietrze chyba się przywidziało,
żywica lepi braki, droga przyjmuje wyboje.
Tempa, linie, kotwice.

Dobosz zwalnia, serce przyspiesza.
Słońce rozlewa się jak jucha, szuwary zrzucają
kolory, cienie krzepną, zwłoki opadają do ziemi.
Kwiaty gniją, zapachy na końcu tęczy to tylko nadymane świsty.

Chromy rzęzi, gwiazdy podbijają wersy nocy.
Jest tu intruzem, naprzykrza się rosie,
depcze ślimaki, skomle jak maciora rażona obuchem,
dzwon odmierza świt i zmierzch.

Woli stygnące tonacje. Dźwięki to chabry,
trochę pola, kawałek miedzy. Sen od zaraz.
Od choroby, od teraz, od już, od potem.
Kiedyś bywało gorzej. Lepiej nie będzie nigdy.

(Bystrzyca Kłodzka, lipiec 2018)

 

Bartosz Suwiński

 

Przeczytaj też wcześniejsze odcinki „Notatek na marginesach” B. Suwińskiego, wiersze autora w dziale 'poezja', a także w 'porcie literackim' recenzje jego tomików: Bliki (2013), Odpust (2013), Uroczysko (2014), Wyraj (2017) oraz książki eseistycznej Pory poezji. Koncepcja czasu w twórczości poetyckiej Krystyny Miłobędzkiej (2017)