Odszedł Anatol Ulman
Dzisiejszego ranka, po ciężkiej chorobie, zmarł nasz przyjaciel i współpracownik, a przede wszystkim wybitny pisarz – Anatol Ulman. Dwa dni temu skończył 82 lata. Jego nagłe odejście poruszyło nas do głębi. Trudno z tym się pogodzić...O miejscu i terminie ostatecznego pożegnania powiadomimy wkrótce.
Anatol Ulman urodził się 12 kwietnia 1931 r. w Nancy we Francji. Ostatnie lata mieszkał w Koszalinie. Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu (1955). Przepracował 24 lata w szkolnictwie jako nauczyciel w szkołach średnich w Koszalinie i wyższych nauczycielskich w Kołobrzegu i Słupsku, a w latach 1972-1979 jako pracownik dydaktyczno-naukowy w Instytucie Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych w Koszalinie. Po 1979 r. związał się z prasą pomorską – m. in. z miesięcznikiem „Pobrzeże” oraz tygodnikiem „Zbliżenia”.
Prozaik, poeta, autor sztuk teatralnych, satyryk, dziennikarz, krytyk literacki. Zadebiutował humoreskami w „Szpilkach” w 1977 r. Jego pierwsza powieść Cigi de Montbazon (1979) doczekała się dwóch wznowień. Później opublikował m. in. Godziny błaznów w składnicy złomu. Komedia współczesna (1980) Obsesyjne opowiadania bez motywacji (1981), Szef i takie różne sprawy (1982), Potworne poglądy cynicznych krasnoludków (1985), Ojciec nasz Faust Mefistofelewicz (1991), Zabawne zbrodnie (1998), Pan Tatol, czyli nieostatni zajazd na dziczy. Historia burżuazyjna z końca (2000), Transakcja z amnezją. Komedia wirtualna (2000), Dzyndzylyndzy, czyli postmortuizm (2007 – powieść nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia 2008) oraz zbiór opowiadań Drzazgi. Powabność bytu (2009). W r. 2010 opublikował zbiór wierszy Miąższ, a w 2011 wybór felietonów Oścień w mózgu. Rok 2012 przyniósł ostatnią jego powieść: Cigi de Montbazon i Robalium Platona.
W najbliższych dniach opublikujemy esej o twórczości naszego współpracownika.
w imieniu współpracowników
Lech M. Jakób
Książki Latarni
(zakładka w trakcie opracowania)
