Katarzyna Kuroczka - Wiersz

RAJ UTRACONY

nie udajemy autentyczności
i nie skrywamy już naszej gry
maski widać z daleka
jak w greckim teatrze

zasłoniliśmy nagość twarzy liśćmi
splecionymi z byle czego naprędce
byle ukryć się przed cieniem innego

w imię miłości odbliźniliśmy świat
zamykając po cichu kolejne drzwi
i przenieśliśmy życie w zaświaty
zastępując siebie ekranem

z wczoraj pozostał tylko proch i pył
ratujący niepewne jutro
którego może nie powitać już nikt

Katarzyna Kuroczka

Przeczytaj też u nas wcześniejsze wiersze K. Kuroczki (także jako Katarzyny Berety), zapis jej słuchowiska Witraże, a też felietony Szkoła jako śmiertelna choroba przenoszona systemowo z pokolenia na pokolenie oraz  E-sej o posttwórcy, czyli chyba zabrnęliśmy w ślepy zaułek

• Prev
• Next