Z DNIA NA DZIEŃ, Z TYGODNIA NA TYDZIEŃ
Nagroda ORFEUSZ przyznana
Decyzją jury w składzie: prof. Jarosław Ławski (przewodniczący), Janusz Drzewucki, Antoni Libera, Bronisław Maj laureatką Nagrody im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego ORFEUSZ za najlepszy tom poetycki roku 2016 została Małgorzata Lebda za tom Matecznik wydany przez Wojewódzką Bibliotekę i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu. Natomiast ORFEUSZA Mazurskiego za najlepszy tom wydany w Polsce północno-wschodniej (Warmia, Mazury, Podlasie) otrzymała Alicja Bykowska-Salczyńska za tomik Cno wydany nakładem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, oddział w Olsztynie.
W finałowej piątce nominowanych znaleźli się, oprócz Małgorzaty Lebdy: Jerzy Kronhold (Skok w dal), Jarosław Mikołajewski (Żebrak), Dariusz Suska (Ściszone nagle życie) i Szymon Żuchowski (Podział odcinka).
„Błogosławieni” Cezarego i Jakuba Nowakowskich
Irmina Kosmala
„BŁOGOSŁAWIENI”, CZYLI SMUTEK W DUSZY
Wam bowiem z łaski dane jest dla Chrystusa nie tylko w Niego wierzyć,
ale i dla Niego cierpieć (Flp 1, 29).
Skąd idziemy i dokąd zmierzamy? Co nas tu trzyma i sprawia, że pomimo udręk w codziennym znoju życia, chwytamy się go kurczowo i bronimy przed utratą? Po co się męczymy i dlaczego cierpimy? Powyższe pytania - stare i otwarte jak świat – niepokoją również dwóch autorów książki Błogosławieni.
W zbiorze opowiadań Cezarego Nowakowskiego i Jakuba Nowakowskiego zapoznani zostaniemy z różnymi koncepcjami życia ziemskiego, generalnie zawsze traktowanymi jako etap przejścia czy próby człowieczeństwa. Człowiek w tej egzystencjalnej wędrówce przez tajemnice zła, cierpienia i samotności – bo to trzy kluczowe pojęcia tej książki – przeżywa nieustanny dramat.
„Graffiti” Marty Zelwan
Leszek Żuliński
MOZÓŁ EGZYSTENCJI
Martę Zelwan wielu z nas pamięta jeszcze jako Krystynę Sakowicz (ach ten galimatias kobiecych nazwisk!), która swój debiutancki tomik wydała w roku 1984. To już ponad trzydzieści lat jej poezjowania. Tomików trochę się Pani Marcie uzbierało, ale warto przypomnieć, że ta autorka dwukrotnie była nominowana do Nagrody Nike (w roku 2001 i 2009), co już samo w sobie jest ważnym sygnałem dla czytelników. I trzeba jeszcze zaznaczyć, że Zelwan ma w dorobku także prozę.
Najnowszy tomik firmuje swoim komentarzem na plecach okładki Paweł Tański, piszący m.in.: Tom „Grafitti” to przejmujące notatki senne, to kronika chwili ciemności, czarnych nurtów jawy i halucynacji nocnych, to swoisty dziennik liryczny pisany w oczekiwaniu na lepszy czas.
„Mała antologia poezji francuskiej”
Anna Łozowska-Patynowska
POD NIEBOSKŁONEM… LIRYKA OTWIERANIA-ZAMYKANIA CZŁOWIECZEŃSTWA
Mała antologia poezji francuskiej mieści w sobie różne teksty pisane wierszem i prozą wielu twórców francuskich w tłumaczeniu Kazimierza Brakonieckiego. Antologię współtworzą utwory Charlesa Baudelaire’a, najbardziej znanego twórcy, którego teksty współtworzą kanon lektur w szkole średniej. Kolejne odsłonięcie „językowe” Brakonieckiego jest nowatorskie pod tym względem, że tłumacz-poeta dokonuje przełożenia trafnych metafor poetyckich na również odkrywcze, czy nawet ożywcze treści, wymagające od czytelnika ogromnego zaangażowania interpretacyjnego. Jego tłumaczenie jest gładkie i sprawne, a do tego widać tu proces dynamicznego zaangażowania w to, by również „grać znaczeniem” słowa, bawić się nim, wskazując na wiele wymiarów interpretacji jednocześnie. Przekład tekstów francuskich w wydaniu Brakonieckiego staje się ciekawym wyzwaniem dla interpretatorów literatury. I to nie tylko dlatego, ze Brakoniecki zadaje sobie trud sprzęgnięcia najbardziej wyrazistych postaw poetów francuskich. Wzmaga się także ze złożoną problematyką zawartą w tekstach.
O niekonieczności trwania
Teresa Tomsia
"Pewne zdarzenia nigdy się nie kończą" – czytam w zbiorze Czarne notesy*. Zwięzłe, złożone z kilku krótkich akapitów refleksje Krzysztofa Lisowskiego to zanotowane wrażenia z podróży do ulubionych miejsc śródziemnomorskich i uwagi o dniu powszednim przeżywanym w Krakowie. Zdarzenia z przeszłości ukazane zostały w taki sposób, żeby mogły stanowić całość istnienia w świecie tu i Tam, a więc teraz i w niezgłębionej przeszłości, również w nieodgadnionej przyszłości, czyli w tajemniczej aurze niespodzianki, jaką zawsze bywa podróżowanie, jaką może też stać się rozmowa z bliskimi, którzy odeszli w wieczność, w niewidzialne. „Dialogi z Umarłymi” dopełniają nasze życie, wiodą ich Cienie w odwiedzane przez nas miejsca, niesiemy ich tam z sobą. Cenię pamięć poety, gdy staje się naszą zbiorową pamięcią, odwagą zapamiętania nie tylko ludzi sławnych, starożytnych mędrców i artystów, ale matki i ojca, ich niepowtarzalnej historii, a to nie jest dziś tak oczywiste, gdy propagatorzy historii skomplikowany ludzki los zastępują komiksem.
Еще статьи...
Książki Latarni
(zakładka w trakcie opracowania)
