O pisarzach
Myśli i opinie o pisarzach, ze źródeł różnych, wybrał Jan Chrzan
Stu grafomanów nie zrównoważy jednego pisarza.
Artur Sandauer (1913 - 1989)
Środowisko dla dojrzałego pisarza nie ma poważniejszego znaczenia, dla początkującego może być niebezpieczne.
Tadeusz Różewicz ( ur. 1921)
Skrajna megalomania wielkiego pisarza jest łatwiejsza do zniesienia niż średnia mania wielkości u autora miernego.
Michał Radgowski (ur. 1929)
Uchwycić pisarza w momencie, gdy jeszcze nie wie, dokąd pójdzie, gdy waha się i szuka drogi, gdy wszystko w nim jest jeszcze niepewnością i rozdrożem - cóż za emocja i ile radości poznawczej dla krytyka!
Tomasz Burek (ur. 1938)
Artysta pióra to ten, co najczystsze i najbrudniejsze sprawy własnej duszy umie przedstawić w swych utworach jako cudze.
Zygmunt Fijas (1910 - 1985)
Właściwa szansa pisarza otwiera się dopiero tam, gdzie rzeczywistość historyczna gubi się w spienionym nurcie osobistych porywów i namiętności, intymnych doznań i przypadkowych gestów człowieka. Tam trzeba odnaleźć zgubioną prawidłowość historii. Wykazać, że przypadkowość losów i działań ludzkich jest tylko pozorna.
Ludwik Flaszen (ur. 1930)
Społeczeństwa zawsze miewały swoich świętych, swoich nawiedzonych. Ale u nas najczęściej wymaga się od pisarzy, aby podjęli się obydwóch ról jednocześnie, aby przemawiali w imieniu narodu z determinacją świętych i jasnowidzeniem nawiedzonych.
Zygmunt Greń (1930 - 2012)
Żaden pisarz nie może się uwolnić całkowicie od swego czasu. Musi ulec mu w większym lub mniejszym stopniu.
Artur Hutnikiewicz (1916 - 2005)
Są pisarze, których znaczenie polega na wielkości dzieł, jakie stworzyli. Ale są też i tacy, których twórczość przedziwnie szybko w perspektywie czasu płowieje, chociaż samo nazwisko autora w dziejach piśmiennictwa zostaje. Ich znaczenie polega na inicjacji nowych prądów, nowych kierunków, działają nie tyle słowem, ile urokiem swej osobowości, atmosferą, jaką wokół siebie stwarzają. Bywają oni czynnikiem fermentu, zaczynem nowych spraw i należą bardziej do dziejów kultury literackiej i życia artystycznego swojej epoki niż do historii literatury w ścisłym znaczeniu.
Artur Hutnikiewicz
Moim zdaniem, pisarz więcej uczy się od swoich czytelników niż czytelnicy od niego. Albo przynajmniej działania te są równorzędne.
Jarosław Iwaszkiewicz (1894 - 1980)
Pisarz-humanista musi mieć kontakt z żywą współczesnością, ale to obcowanie odbywa się niekoniecznie w sferze działania agitatora, opiekuna świetlicy robotniczej czy wykładowcy.
Mieczysław Jastrun (1903 - 1983)
Ktoś powiedział kiedyś, że pisarza utalentowanego można poznać po tym, że jego książki są mądrzejsze niż on sam. W pisarstwie dla młodzieży musi być odwrotnie: pisarz powinien być mądrzejszy od swojej książki. I dlatego może słowo napisane dla młodzieży okazuje, kto jest naprawdę mądry, a kto tylko utalentowany.
Andrzej Kijowski (1928 - 1985)
Rozmowa z pisarzem niemusi być widowiskiem, raczej powinna być intelektualną przygodą.
Aleksander Małachowski (1924 - 2004)
Pisarz jest tyle wart, ile niepowtarzalnego i oryginalnego wnosi do literatury.
Jerzy Putrament (1910 - 1986)
Pisarz: istota przeciwna zasadzie żcia. Wszystko wokoło znajduje się w ruchu, w szumie, a on stoi. Stoi pośrodku morza i rozgląda się. Co za rola!
Adolf Rudnicki (1912 - 1990)
Czytelnicy przyzwyczajeni są do tego, że pisarz to istota, która żyje za grosz, a mówi za milion, a nie odwrotnie.
Adolf Rudnicki
Pisarz oddaje krew i ducha swego czarnym literom, rzuconym na papier. Ktoś powie, że żyją na kartach książek? Te martwe litery wchodzą w oczy, w krew, w duszę czytającego i wtedy dopiero zaczynają żyć.
Jan Wiktor (1890 - 1967)
Gdy współczesność ucieka przed sądem pisarza, pisarz ucieka w historię, by sądzić współczesność.
Jan Włodek (1885 - 1940)
Imię zmarłego pisarza może być użyte jak wytrych.
Wojciech Żukrowski (1916 - 2000)
portal LM, styczeń 2013
