Wanda Szczypiorska
Nuda powoduje cierpienie, cierpienie – literaturę.
*
Styl jest tym, co artysta osiąga wbrew sobie. Jest rezultatem walki i świadectwem klęski.
*
Żeby wydobyć z siebie głos, trzeba sformułować myśl. Dlatego tak trudno jest głośno myśleć.
*
Gdziekolwiek usiądę, obok mnie stoi puste krzesło, jakby konieczność dystansu.
*
Upragniona wizyta nadeszła, trwała, zwolna zmierzając do końca i minęła, jak znikający pociąg.
*
Każda, nawet najgorsza sytuacja obrasta w nawyki i rytuały.
*
Sny - to nie marzenia. Sny to odpadki wyrzucane za dnia na śmietnik.
*
Jakże niemiłym zaskoczeniem jest lustro w publicznym miejscu.
*
Staramy się, jak możemy, dotrzeć do granic naszych możliwości.
*
Kto wie na pewno, jakie są kryteria świętości?
*
Głupota jest kalectwem.
*
Pamięć przeszłości przechowują dłonie. Uczestniczą we wszystkim, co się nam wydarza.
*
Tracę wszelkie znaczenie siedząc w poczekalni.
*
Karmienie ptaków nie jest bezinteresowne.
*
Nic nie wiemy o sobie samych. Wszystko, co wiem o sobie – to tylko domysły.
*
Pragniemy być bardzo starzy.
*
Nie wystarczy być młodym, żeby być współczesnym.
*
W starości jest groza, jak podczas wojny albo złej pogody.
Wanda Szczypiorska
Przeczytaj też u nas opowiadania W. Szczypiorskiej w dziale „proza”